ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ

Αγαπητε ΕΝΤΥ
οι πραγματικες σχεσεις δε κλεινονται σε
παραπετασματα ουτε στηνει κανεις απο
τους δυο οδοφραγματα.Δεν ειναι πολεμος αν και
μοιαζει στην αρχη!Οι πραγματικες
σχεσεις κρυβουν αληθεια...σκληρη πολλες φορες
αλλα αφτιασιδωτη .Η εκλεπτυσμενη
σχεση ειναι επιφανειακη ανουσια και με
ημερομηνια ληξης .
Η αληθεια λοιπον σημαινει να εκφραζεσαι οπως
βαθια μεσα σου αισθανεσαι αρα αν
νιωθεις πως θες να δωσεις τα παντα στο συντροφο
σου ,οφειλεις να το πραξεις .Δε
δινουμε με σκοπο να λαβουμε !ΑΠΛΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ
χωρις ιδιαιτερη φιλοσοφια και
στοχο!Εξαλλου συνηθως ο εχθρος μας -οπως
συνηθιζω να λεω- ειναι ο ιδιος μας ο
εαυτος .Εκεινον οφειλουμε να προσεχουμε κι οχι
τους αλλους.

εγω θα σας αφιερωσω καποιους στιχους
υπογραμμιζοντας εκεινους που θεωρω πως
ταιριαζουν αμεσα με την απαντηση μου ...



Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη

Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε
στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:
«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»

Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά
κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι
αγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστερα
έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη

Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες
ημερολόγια καίει και πτυχία
Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό
για της ζωής του την σκηνοθεσία

Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africa
στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη

Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα
και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα

Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο
άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε
τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του

Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε
δεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό του
ζητώντας με μανία στην αγκάλη του
την κόλαση και τον παράδεισό του

Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:
«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»

Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο;
Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα
αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο

Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ
με των ματιών σας την φωτιά σημαία
είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε
μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα


Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Όλα.. σε μια σχέση δε μπορεί να τα δώσει κανείς. Το θέμα είναι να δίνεις όσα μπορείς χωρίς φυσικά να επιτρέψεις αυτό να είναι μονόπλευρο.

Οι εποχές για τα ζευγάρια είναι δύσκολες σήμερα, διότι έχουν συνήθως όλοι οι άνθρωποι έναν χαζοεγωισμό θα τον έλεγα που τους κάνει διστακτικούς. Πάντως το να δίνεις αγάπη μόνο θετικό είναι σε μια σχέση, εκτός κι αν η σχέση δεν είναι ερωτική αλλά σχέση συμφέροντος. Εκεί... η αγάπη δε χωρά.

πιστεύω πως δεν θα πρέπει να δίνουμε τα "πάντα" σε μια σχέση και ειδικά όταν αυτή βρίσκεται στην αρχή αλλά ούτε και να είμαστε αδιάφορει προς το πρόσωπο που έχουμε απέναντι μας-δίπλα μας ...

όπως γράφει και παραπάνω ο φίλος "ιππέας" δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή πάρα πολύ δύσκολη για τα ζευγάρια!σχεδόν τίποτα δεν είναι αληθινό, οι περισσότεροι κοιτάνε να περνάνε καλά δίχως να υπάρχει στη σχέση κάτι από συναίσθημα ....

σε μια σχέση, είτε ερωτική είτε φιλική δεν θα πρέπει να παίρνουμε αλλά και να δίνουμε ....
για μένα τίποτα ή σχεδόν τίποτα πλέον δεν είναι αληθινό .... παντού υπάρχει και ένα συμφέρον ....