Τα Αγιοδημητρολούλουδα.......

από pako.maria Τετ Οκτ 29, 2008 3:34 am

Από τις παραδόσεις του λαού μας

Τα είπαν Αγιοδημητρολούλουδα, αγιοδημήτρηδες,
οκτωβρούδια, αγιοδημητριάτικα. Αυτά τα κόκκινα, τα άσπρα, τα λιλά χρυσάνθεμα. Ο
λαός τα’ αγάπησε, τα είδε σαν ένα μήνυμα ζωής, έτσι που άνθισαν τη μέρα που ο
Μαξιμιανός έδωσε εντολή να σκοτώσουν τον λεβεντόκορμο Άγιο το 303 μ.Χ. Εκείνος
πέθανε με το χαμόγελο στο στόμα. Τα μάτια του κοιτούσαν τον ουρανό. Ήταν νέος,
όμορφος και Άγιος. Έγινε θρύλος στη Θεσσαλονίκη που γεννήθηκε κι ύστερα σ’ όλη
την Ελλάδα. Ο Ελληνικός λαός που αγάπησε πάντα την αντρεία και την ομορφιά, τον
έβαλε στην καρδιά του μαζί με τον άλλο Άγιο από την Καππαδοκία, τον Αϊ - Γιώργη.
Αυτούς τους δύο τους λάτρεψε διαφορετικά. Τους έκανε εικονίσματα και τους έβαλε
πλάι πλάι. Να τιμωρούν την αδικία και να δικαιώνουν τον αδύνατο. Τους έβγαλε του
κόσμου τα ονόματα. Τους είπε Πρωταθλητάρχες, Πρωτοστρατηγούς, Μεγάλους
Ταξιάρχες, Ακαταγώνιστους, Αήττητους, Θεόπεμπτους. Το μόνο που ξεχώρισε ήταν οι
ημερομηνίες που τους έταξε να γιορτάζουν. Το Φθινόπωρο στις 26 του Οκτώβρη τον
Αϊ – Δημήτρη τον καλό και την Άνοιξη στις 23 τα’ Απρίλη τον Αϊ-Γιώργη τον
σκορποφαμελίτη. Τον είπαν έτσι, γιατί τότε σκορπίζει η φαμελιά και πάει να βρει
δουλειά, για να μαζευτεί ξανά στο σπίτι τον Οκτώβρη τ’ Αϊ-Δημητρίου. Ο Άγιος που
το ξέρει αυτό κάνει κάτι φωτεινές μέρες που ο λαός λέει του ΄΄ Αϊ-Δημητρίου το
καλοκαιράκι και Αϊ-Δημητράκη – μικρό καλοκαιράκι ΄΄. Για να μη ξεχάσουμε όμως
πως το Φθινόπωρο έχει έρθει για τα καλά συμπληρώνουμε: ΄΄ Τ’ Αϊ-Δημητριού μέσα
κρεβάτι, τ’ Αϊ-Γιωργιού έξω κρεβάτι ΄΄. Και τ’ αγιοδημητριάτικα ανθίζουν στους
κήπους, άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, λιλά, σαν διπλές μαργαρίτες και κρατούν όλο το
χειμώνα. Αυτά λέει ο λαός μας για τ’ αγιοδημητρολούλουδα. Εγώ όμως είχε την τύχη
να γνωρίσω κάτι θαυμαστό. Μια παραμονή του Αγίου Δημητρίου βγήκα στον κήπο μας
να κόψω χρυσάνθεμα. Ήθελα να στολίσω τα δωμάτια, να βάλω και στο βάζο του Αγίου,
που ήταν στο εικονοστάσι. Γιόρταζε ο πατέρας. Κάθε χρόνο έφερνα εγώ τους
αγιοδημήτρηδες. Τον αγαπούσα πολύ αυτόν τον νεαρό Άγιο, έτσι λεβεντόκορμος που
ήταν πάνω στ’ άλογό του. ήξερα πολλά γι’ αυτόν. Ο πατέρας μου ήταν από τους
πρώτους που μπήκαν στην εκκλησία του Αγίου στις 26 Οκτωβρίου του 1912, όταν
πολέμαγαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Μου είχε πει, πως το βράδυ που θα
‘πεφτε η Θεσσαλονίκη, πολλοί στρατιώτες τον είδαν πάνω στ’ άλογό του να τρέχει
στο Επταπύργιο και να τους γνέφει να τον ακολουθήσουν γρήγορα. Ο Άγιος ήξερε,
ότι αν λίγο αργούσαν, η Θεσσαλονίκη δεν θα γινόταν ποτέ Ελληνική. Κάποιοι άλλοι
θα πρόφταναν να την καταλάβουν. Γι’ αυτό βιαζόταν. Αυτά συλλογιζόμουν, όταν
πλησίασα ένα μικρό χρυσάνθεμο, που άνθιζε για πρώτη φορά. Άπλωσα το χέρι μου να
το κόψω, μα ξαφνικά σταμάτησα. Το λουλούδι αγωνιζόταν ν’ ανοίξει. Τα πέταλά του
πετάριζαν σαν τα βλέφαρα του μωρού που πρωτοανοίγουνε στο φως. Η ζωή αγωνιζόταν
να πάρει μια θέση κι αυτή κάτω απ’ τον ήλιο. Έκανε μια τελευταία προσπάθεια και
άνοιξε ολόκληρο. Με είδε και τρόμαξε, καθώς είχε το χέρι μου έτοιμο να το κόψω.
Ύστερα όμως σήκωσε το κίτρινο κεφαλάκι του και μου ψιθύρισε: μην με κόβεις, τώρα
γεννήθηκα. Θέλω να τον δω τα μεσάνυχτα που έρχεται και χαιρετά τα λουλούδια του,
να χαιρετήσει και μένα. Άφησέ με να ζήσω αυτή τη στιγμή και έλα αύριο και κόψε
με. Ντράπηκα πολύ. Έσκυψα κι ακούμπησα τα χείλη μου στα πέταλά του: μη φοβάσαι,
δεν θα σου κάνω κακό. Μόνο θέλω να καθίσω σε μια άκρη του κήπου, να τον δω και
γω. Το οκτωβρούδι μου είπε: έλα αύριο πριν βγει ο ήλιος και θα σου πω τι γίνηκε
απόψε. Τα ξημερώματα έτρεξα κοντά του: τον είδες, είναι όπως στα εικονίσματα;
Και μου είπε: είναι ένα κομμάτι φως, ένα χαμόγελο.
ΠΗΓΗ ΦΑΡΣΑΛΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ

από pako.maria Τετ Οκτ 29, 2008 3:38 am

Συνέχεια....
Μας χαιρέτησε κι ύστερα χάθηκε στον ουρανό. Και το
μικρό χρυσάνθεμο άρχισε να μου λέει την ιστορία του Αγίου. Γεννήθηκε το 280μ.Χ.
περίπου στη Θεσσαλονίκη από μεγάλη και αρχοντική οικογένεια. Από μικρό παιδί
πίστεψε στο χριστό και τον αγάπησε περισσότερο από τη ζωή του. όταν έγινε
αξιωματικός στο Ρωμαϊκό στρατό, δεν δέχτηκε να τον απαρνηθεί, γι’ αυτό και τον
φυλάκισαν. Από τη φυλακή όμως δίδασκε το λόγο του Θεού και πολλοί πίστεψαν στο
Χριστό. Το 303μ.Χ. στο στάδιο της Θεσσαλονίκης θα γινόταν αγώνες και θα πάλευε ο
μικρόσωμος Χριστιανός Νέστορας με τον γίγαντα ειδωλολάτρη Λυαίο. Ο Νέστορας πήρε
την ευλογία του Αγίου, έκανε το σταυρό του και νίκησε τον Λυαίο. Ο αυτοκράτορας
δυσαρεστήθηκε και διέταξε να θανατώσουν τον Νέστορα και τον Δημήτριο. Στο μέρος
που χύθηκε το αίμα του Αγίου την άλλη μέρα φύτρωσε ένα χρυσάνθεμο, ενώ στον τάφο
του ανάβλυζε μύρο. Γι’ αυτό ονομάστηκε μυροβλύτης. Και από τότε τρέχει και
βοηθάει τον αδικημένο. Μέχρι και το 1940 τον είδαν να φέρνει βόλτα τα κάστρα και
να προστατεύει την πόλη του. αυτά είπε το μικρό χρυσάνθεμο και
σώπασε.
ΠΗΓΗ ΦΑΡΣΑΛΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ

Τα Αγιοδημητρολούλουδα.......

Τα Αγιοδημητρολούλουδα.......

Απ: Τα Αγιοδημητρολούλουδα.......