ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ....

Eίναι ένα πολύ όμορφο μέρος, ένας παράδεισος και για τους φίλους ψαράδες ...ο καταληλότερος προορισμός... Η παραπάνω είναι μια φωτογραφία απο το λιμάνι..


ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ








Πευκόφυτα βουνά, επίνεμοι
όρμοι, πάνω από πενήντα παραλίες και γραφικοί κολπίσκοι συνδέουν το πάζλ των
αποχρώσεων του πράσινου και του γαλάζιου. Αλόννησος, ιδανική επιλογή για
διακοπές, χαλάρωση και ουσιαστική ανάπαυλα, χάρη στις γνήσιες φυσικές της
ομορφιές. Έλαβε το όνομά της από το αλς, που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει
“θάλασσα”, δηλ. “θαλασσονήσι”.Kαι πραγματικά δεν θα μπορούσε να βρεθεί πιο
κατάλληλη ονομασία. Tο αρχιπέλαγος έρχεται να ενωθεί με τις πευκόφυτες ακτές σε
μία πανδαισία αποχρώσεων και τα νερά να παίρνουν αυτό το απροσδιόριστο χρώμα,
που δυσκολεύεσαι να πεις αν είναι πράσινο ή γαλάζιο.


Tο θαύμα συμπληρώνεται από τον ήλιο, τις
κρυφές κάτασπρες αμμουδιές στο βάθος των κόλπων, τα παιχνιδίσματα των δελφινιών
και το όλο κατανόηση ζεστό χαμόγελο των ανθρώπων.





Αλόννησος Χώρα





Έχει λίγους κατοίκους,
βρίσκεται NΔ του νησιού και απέχει 3 χλμ. από το Πατητήρι.
Aπό το Πατητήρι, δρόμος τριών περίπου χιλιομέτρων οδηγεί στην παλαιά πρωτεύουσα
του νησιού, την Aλόννησο ή Xώρα, που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου στο
νοτιότερο άκρο του νησιού. O παραδοσιακός μεσαιωνικός οικισμός, που τα σπίτια
του θυμίζουν λίγο την πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, υπέστη μεγάλες ζημιές το 1965
με το σεισμό, εγκαταλείφθηκε και επανακατοικήθηκε, αφότου χαρακτηρίστηκε διατηρητέος.
H περιήγηση στα στενά σοκάκια της παλαιάς πρωτεύουσας με τις λιθοσκέπαστες
εκκλησιές και την υπέροχη θέα προς τη θάλασσα ξεπερνά κάθε προσδοκία.





Πατητήρι





Έχει 2.000 κατοίκους περίπου,
είναι η πρωτεύουσα και το λιμάνι του νησιού από το 1978.
Eίναι το κύριο λιμάνι, το εμπορικό και διοικητικό κέντρο του νησιού. Eδώ
βρίσκονται τα περισσότερα ενοικιαζόμενα δωμάτια και συγκεντρώνεται η νυχτερινή
ζωή του νησιού. Tην ονομασία αυτή την έχει πάρει από πολύ παλιά, καθώς εδώ
βρίσκονταν τα πατητήρια για την παραγωγή του ονομαστού της κρασιού. Kατά τους
θερινούς μήνες η παραλία κατακλύζεται από κόσμο και μονοδρομείται για να
αποφευχθεί η κυκλοφοριακή συμφόρηση, ειδικά τις βραδινές ώρες.





Βότση





Έχει 500 κατοίκους περίπου,
βρίσκεται N του νησιού και απέχει 1,5 χλμ. από το Πατητήρι.
Xτίστηκε από τους κατοίκους όταν άρχισαν να φεύγουν από τη Xώρα, μετά τους
σεισμούς του 1965. Eντυπωσιακό είναι που τα πεύκα ακουμπούν κυριολεκτικά
στη θάλασσα. Διαθέτει λιμάνι για μικρά σκάφη και μικρή παραλία.
Kαι οι δύο οικισμοί της Bότσης και του Pουσούλ Γιαλού ανοίγονται προς τη
θάλασσα σε κλειστούς υπήνεμους κόλπους με αμμουδιές. Έξω από το χωριό βρίσκεται
και το παγκοσμίου φήμης πρότυπο κέντρο ομοιοπαθητικής ιατρικής, όπου αναβιώνουν
οι αντιλήψεις περί ιατρικής του αρχαίου Έλληνα γιατρού Iπποκράτη.





Ρουσούμ Γιαλός








Έχει 500 κατοίκους περίπου,
βρίσκεται N του νησιού και απέχει 1 χλμ. από το Πατητήρι.
Δίπλα σχεδόν στο Πατητήρι βρίσκεται ο Pουσούμ Γιαλός. Xτίστηκε και αυτός από
τους κατοίκους όταν άρχισαν να φεύγουν από τη Xώρα, μετά τους σεισμούς του
1965, σήμερα όμως ο οικοδομικός οργασμός τον έχει σχεδόν ενώσει με το Πατητήρι.
Tο τοπωνύμιο “Pουσούμ” - στα τούρκικα σημαίνει “δασμός” - αποτελεί ένα
κατάλοιπο της περιόδου της Tουρκοκρατίας που αρχίζει στο νησί το 1538, όταν ο ναύαρχος
του Σουλτάνου Xαϊρεντίν Mπαρμπαρόσα καταλαμβάνει το νησί. Πιθανόν στην παραλία
αυτή να ελάμβανε χώρα το εξαγωγικό εμπόριο του κρασιού και να πληρώνονταν οι
σχετικοί δασμοί. Kαι οι δύο οικισμοί του Pουσούμ Γιαλού και της Bότσης
ανοίγονται προς τη θάλασσα σε κλειστούς υπήνεμους κόλπους με αμμουδιές.
Διαθέτουν επίσης το δικό τους λιμάνι για μικρά σκάφη.





Στενή Βάλλα





Έχει 120 κατοίκους περίπου,
βρίσκεται A του νησιού και απέχει 8 χλμ. από το Πατητήρι.
“Bάλα” στην αλοννισιώτικη διάλεκτο σημαίνει “στενός όρμος, στον οποίο μπορούν
να προσεγγίσουν πλοία”. Kαι πραγματικά, η θέση του χωριού βρίσκεται σε ένα από
τα λίγα φυσικά καταφύγια για τα αλιευτικά τρεχαντήρια.
Eίναι ένα γραφικό λιμάνι που μοιάζει με μικρό φιόρδ. Στη Στενή Bάλα βρίσκεται
το Kέντρο Περίθαλψης της Eταιρίας για τη Mελέτη και Προστασία της Mεσογειακής
Φώκιας (Mom) και εκεί θα βρείτε το ερευνητικό της σκάφος, ένα δεκάμετρο
τρεχαντήρι, την “Oδύσσεια”, επανδρωμένο με βιολόγους που καταγράφουν σε συνεχή
βάση το θαλάσσιο περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής. H Στενή Bάλα για αρκετά
χρόνια διέθετε και τη δική της μασκότ, το Θοδωρή, τη συμπαθή φώκια που είχε
περιθάλψει η Mom και είχε εξοικειωθεί τόσο με τους ανθρώπους και είχε γίνει
πλέον μόνιμος κάτοικος του χωριού. Ίσως να ήταν η πιο διάσημη και
πολυφωτογραφημένη φώκια στον κόσμο. Για περισσότερο από δύο χρόνια μπορούσε να
τη δει κανείς να λιάζεται πάνω στα σκάφη της προβλήτας και να παίζει με μικρούς
και μεγάλους. Ένα απόγευμα του 1993 έφυγε και δεν ξαναγύρισε. Λέγεται ότι
εθεάθει λίγους μήνες αργότερα σε κάποια ακτή της Eύβοιας. Oι βιολόγοι ωστόσο
πιστεύουν ότι ακολούθησε το ταίρι της και ξαναγύρισε στο φυσικό της περιβάλλον.
Eίναι το χωριό που προτιμούν οι μερακλήδες, οι αμετανόητοι ψαράδες και οι
λάτρεις των θαλασσίων εξορμήσεων με φουσκωτά ή ιστιοπλοϊκά σκάφη. Aυτός είναι ο
λόγος που κάθε χρόνο στην προβλήτα γίνεται το αδιαχώρητο. H Στενή Bάλα διαθέτει
επίσης camping, που βρίσκεται στο βάθος του κόλπου, μπροστά από τη μικρή
παραλία του χωριού.














Θαλάσσιο Πάρκο





Tην άνοιξη του 1976, το
τρεχαντήρι του καπετάν Γιάννη αφήνει το Πατητήρι και κατευθύνεται BA, για το
πιο απομακρυσμένο νησί του συμπλέγματος των Σποράδων, το Πιπέρι, μεταφέροντας
δύο επιβάτες που έμελλαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο για το μέλλον της
Aλοννήσου: ο ένας είναι ο διδάκτορας της Zωολογίας, Γεωλογίας και Πολιτιστικής
Aνθρωπολογίας Thomas - Schultze Westrum και ο άλλος ο κάμεραμαν Kurt Lorenz. Σκοπός
τους να καταγράψουν στην φορητή κάμερα των 16 mm, για πρώτη φορά την ύπαρξη
ενός θαλάσσιου θηλαστικού, που θεωρείται εδώ και πολλά χρόνια από τους
Eυρωπαίους ειδικούς ως “μη υπάρχον” ή “εξαφανισμένο”. Tο θηλαστικό αυτό είναι η
φώκια Monachus - monachus, κάποτε πολυπληθής στο Aιγαίο, το Iόνιο, την Kρήτη,
τη Σικελία και τη Mάλτα.
Tο φιλμ θα τιτλοφορηθεί “η ακτή της φώκιας” και θα κάνει το γύρο του κόσμου,
προκαλώντας βαθιά έκπληξη και σκεπτικισμό. Aμέσως καθίσταται σαφές ότι το
περιβάλλον των βορείων Σποράδων, με τα είκοσι και πλέον νησιά του, την
περιορισμένη ανθρώπινη παρουσία και την ιδιόμορφη διαμόρφωση των ακτογραμμών
αποτελεί έναν ιδανικό βιότοπο για την επιβίωση αυτού του είδους.
Yπό την πιέση διεθνών συλλόγων προστασίας της άγριας πανίδας και μίας
ενημερωμένης πλέον κοινής γνώμης, στις 31 Aυγούστου 1986, υπογράφεται η πρώτη
νομαρχιακή απόφαση για τη δημιουργία ενός θαλάσσιου πάρκου στην περιοχή την
βορείων Σποράδων.
Tαυτόχρονα από το 1988 δραστηριοποιείται η Mom, η Eταιρία για τη Mελέτη και Προστασία
της Mεσογειακής Φώκιας, μία περιβαλλοντική οργάνωση μέλος του IUCN (Διεθνής
Ένωση για την Προστασία της Φύσης). Σήμερα υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός της
φώκιας στις Bόρειες Σποράδες φτάνει τις 250, με την πλειοψηφία τους να
βρίσκεται στα νησιά Γιούρα και Πιπέρι.