Νίκος Καββαδίας

από kalampokaki Τετ Σεπ 10, 2008 10:14 am

Αγαπάω τ' ότι θλιμμένο στον κόσμο.
Τα θολά τα ματάκια , τους αρρώστους ανθρώπους,
τα ξερά γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,
τις νεκρές πολιτείες , τους τρισκότεινους τόπους.
Τους σκυφτούς οδοιπόρους
που μ' ένα δισάκιγια μια πολιτεία μακρυνή ξεκινάνε,
τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων,
τους φτωχούς , τους αλήτες , αυτούς που πεινάνε.
Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν
τον ιππότην που είδαν μια βραδιά στ' όνειρό τους,
να φανή απ' τα βάθη του απέραντου δρόμου.
Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ' ασπροφτερό τους.
Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια
και δεν ξέρουν καλά -αν ποτέ θα γυρίσουν πίσω
αγαπάω , και θά 'θελα μαζί τους να πάω
κι ούτε πια να γυρίσω.
Αγαπάω τις κλαμμένες ωραίες γυναίκες
που κυττάνε μακριά , που κυττάνε θλιμμένα ...
αγαπάω σε τούτον τον κόσμο -ό,τι κλαίει
γιατί μοιάζει μ' εμένα.

www.lamia-world.gr/