ΜΠΡΕΧΤ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ


Λυγμολαλιά λες τα βιολιά

του φθινοπώρου στέλνουν.

Και στη καρδιά βαρυθυμνιά

μονότονη μου φέρνουν.





Μ’ όψη σβηστή φωνή πνιχτή

ήρθε η ώρα λέω

και πάει μ’ ο νους σ’ αλλοτινούς

χρυσούς καιρούς και κλαίω.





Και περπατώ. Με σπρώχνει ωχρό

τ’ αγέρι τα’ οργισμένο,

εδώ και κει πάνω στη γη,

σα φύλλο μαραμένο.

Το ποίημα αυτό ανήκει στο Γάλλο ποιητή PaulVerlain (1844-1896) και μεταδόθηκε τα μεσάνυχτα της 6ης Ιουνίου 1944 από το ραδιοφωνικό σταθμό του BBC ως σύνθημα για την απόβαση των συμμαχικών στρατευμάτων Αμερικανών-Άγγλων και Καναδών στη Νορμανδία. Σεραφείμ Χατζόπουλος εδώ Άγγελος Χατζής

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Κάποτε συγκεντρώθηκαν οι μεγαλοκτηματίες τσιφλικάρηδες
προκειμένου να συζητήσουν για το μεγάλο πρόβλημα που
αντιμετώπιζαν της κάθε χρόνο και μικρότερης παραγωγής
των κτημάτων τους, τα οποία δούλευαν οι κολλήγοι γεωργοί.

Σηκώθηκε λοιπόν ο νεότερος απ' αυτούς και πρότεινε από
τη μια να μειώσουν τα όσα ελάχιστα κρατούσαν οι δουλοπάροικοι
για τον εαυτό τους και από την άλλη να τους κόψουν τα δανεικά.

Ένας άλλος τσιφλικάρης πρότεινε, σε κάθε περίπτωση
που διαπίστωναν πως οι κολλήγοι δεν δούλευαν όλη μέρα ήλιο με ήλιο
να καλούσαν τον αποσπασματάρχη με τους χωροφυλάκους του και να
τους σάπιζε στο ξύλο.

Στη άκρη κάθονταν ένα γέροντας ασπρομάλλης μεγαλοτσιφλικάρης,
που μέχρι εκείνη τη στιγμή άκουγε μόνο και δεν είχε πει λέξη.
Σήκωσε το χέρι του λοιπόν και παίρνοντας το λόγο έκανε μια
πρωτάκουστη και παλαβή πρόταση στους άλλους:

- Να καλέσουμε είπε όλους τους κολλήγους, που έχει ο καθένας μας
και να τους ανακοινώσουμε πως αποφασίσαμε να τους μοιράσουμε
όλα τα χτήματά μας.
- Α ! Όχι ! Την περιουσία που μας άφησαν οι πατεράδες μας να τη
χαρίσουμε σ' αυτούς του ψειριάρηδες, είπαν όλοι οι άλλοι αφού σηκώθηκαν
με αγανάχτηση για την πρωτάκουστη πρόταση το γερο-τσιφλικάρη.
Κάποιος μάλιστα γύρισε στο διπλανό του και του ψιθύρισε με νόημα:
- Πάει τούστριψε του γέρου....
- Για ακούστε εδώ συνέχισε ο γεροπρούχοντας. Αυτοί όταν πάρουν τη
γη, αφού πανηγυρίσουν πρώτα θα πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά. Και
θα παράγουν κι εμείς θα αγοράζουμε και στην τιμή που θέλουμε ό,τι παράγουν..
Θα γίνουμε έμποροι. Και δεν θα λογαριάζουμε αν η αναβροχιά ξεραίνει τα
σπαρτά ή τα πνίγουν οι μεγάλες μπόρες. Αν τα καίει πότε ο λίβας και πότε
ο παγετός. Αυτοί τα χωράφια κι εμείς το εμπόριο.Αυτοί τη δουλειά κι εμείς το κέρδος
Ύστερα από την πρόταση του σοφού γέροντα έπεσε μια βουβαμάρα και
κάποιος πρότεινε να ξανασυγκεντρωθούν την άλλη Κυριακή για να αποφασίσουν.
Και την άλλη Κυριακή αποφάσισαν παμψηφεί. Την ίδια μέρα να χτυπήσουν τις
καμπάνες και να μοιράσουν τα χτήματα στους κολλήγους. Να τους κάνουν
ιδιοχτήτες και νοικοκυραίους. Έτριβαν τα μάτια και τα χέρια τους εκείνοι.
Χαρές και πανηγύρια στα χωριά του κάμπου. Και από την άλλη μέρα
στρώθηκαν όλοι στη δουλειά στα δικά τους πια χτήματα.
Και η παραγωγή ήταν μεγάλη . Ήρθαν λοιπόν οι έμποροι, που ήταν τα
τσιράκια των παλιών αφεντικών τους κι έριξαν την τιμή. Σε δυο τρία χρόνια
οι έμποροι έγιναν πλουσιότεροι από τότε που ήταν τσιφλικάδες και
οι παλιοί κολλήγοι ιδιoχτήτες ανακάλυψαν πως βρίσκονταν στον ίδιο
παρονομαστή. Τώρα μάλιστα χρωστούσαν και στην Αγροτική τράπεζα
που διευθυντής της ήταν ο γιος ενός πρώην αφεντικού τους!

23-7-2010
Σεραφείμ Χατζόπουλος
κι εδώ Άγγελος Χατζής