ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ-Τ' ΑΛΩΝΙ

από Admin Κυρ Απρ 06, 2008 2:17 pm

Με πήγε ένας γέροντας, στο πέτρινο τ' αλώνι

και δείχνοντάς μου τα σκληρά, ηλιόψητα λιθάρια, είπε για κείνον τον καιρό που πάνω του χορεύαν νεράιδες και Kαλότυχες ομορφοχτενισμένες

με πέπλο γύρ' απ' τα μαλλιά, λουλούδια κεντημένα στ' αέρινα φουστάνια τους που γλυκοανεμίζαν καθώς φλογέρες και βιολιά, λαγού τα και νταούλια εσέρναν όμορφο σκοπό κι αγγελικό τραγούδι.

Εκεί, την μέρα οι λυγερές, άλλες νεράιδες πάλι, του τόπου οι αρχόντισσες, των βλάχων τα κορίτσια, άλλο τραγούδι λέγανε κι άλλον χορό χορεύαν, επάνω
στις πατημασιές των ξωτικών της νύχτας, ακόμα πλει' όμορφο θαρρώ, καθώς
του ήλι' αχτίδες εφέγγαν τα ξανθά μαλλιά που ξέπλεκες πλεξούδες επέφταν
πάνω απαλά, χρυσά φλουριά στους ώμους κι η μέση τους η λυγερή εσειόταν και λυγιόταν γυροζωσμένη από ποδιά με θαλασσιά κεντίδια.

Τώρα τ' αλώνι μοναχό, φτωχό, χορταριασμένο μέσα στην άγρια ερημιά κοιμάται χαλασμένο, χωρίς πεζούλι γύρω του, μπολίτσες στο πλευρό του. Η κάθε πέτρα του η μικρή, καθ' ακριβό λιθάρι,

αν την ρωτήσεις θα σου πει για ένα παλληκάρι, που βγήκε κάποιο δειλινό εκεί να περιμένει, νεράιδα, όμορφη κορασιά, γλυκειά, αγαπημένη.

Οι χρόνοι φεύγουν σαν νερό μες το ποτάμι.

Τα
χόρτα γύρω, τα βουνά, οι πράσινοι οι κάμποι, αλλάζουν και στολίζονται
και γδύνονται και πάλι, περνά η μία εποχή κι ακολουθάει άλλη.

Μα όμως μένει ζωντανό το πέτρινο τ' αλώνι.

Κει
ξεχασμένο στο βοριά, δεν το γερνούν οι χρόνοι, που του χαρίσαν άσβυστη
ζωή και ιστορία μοιράζοντάς τα δίκαια σε κάθε πέτρα κρύα.

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ