Διαβαζουμε σε παλιο δημοσιευμα της Καθημερινης ..

Η υπουργός από τις Βρυξέλλες και ο αμπελουργός από το Οχάιο
Της Μαριλης Mαργωμενου

«Κατερίνα μου γλυκιά / που ‘ν’ τα χρόνια τα παλιά;» Το δίστιχο φιγουράρει σε μια αφίσα κολλημένη στο καπό ενός απ’ τα τρακτέρ που φρουρούν το δοξασμένο μπλόκο της Αλαμάνας. Και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, συνοδεύεται και από σκίτσο της «Κατερίνας της γλυκιάς»: η υπουργός Κατερίνα Μπατζελή εικονίζεται ως Πρασινοσκουφίτσα, φορά κόκκινη ποδίτσα, και κρατά καλάθι γεμάτο υποσχέσεις, απ’ το οποίο ξεπηδούν πεταλούδες πράσινες, κίτρινες και κόκκινες. Αγνωστον αν οι αγρότες έχουν κάνει τον συνειρμό με την ταινία όπου η Αλίκη Βουγιουκλάκη ύστερα από ένα τριφασικό χαστούκι βλέπει κι εκείνη πεταλούδες πράσινες, κίτρινες και κόκκινες. Το σεναριακό εύρημα της παλιάς ελληνικής ταινίας πάντως, δεν αποκλείεται να το ξαναδούμε σε ριμέικ στο σίριαλ που εκτυλίσσεται εδώ και δύο εβδομάδες στις εθνικές οδούς.

«Που ‘ν’ τα χρόνια τα παλιά;». Τον τελευταίο καιρό, και η ίδια η Κ. Μπατζελή θα πρέπει να τ’ αναπολεί. Στα βίντεο της προεκλογικής της καμπάνιας, τη βλέπουμε με ενδυμασία Βρυξελλών και μαλλί κομμωτηρίου που πλαισιώνει το χρυσό σκουλαρίκι, να κοιτά την κάμερα ασκαρδαμυκτί. «Αγωνίστηκα για τα κεκτημένα του Ελληνα αγρότη!», λέει. Και πράγματι – οι ψηφοφόροι της ακόμη θυμούνται πως σε μία ομιλία της για τη ζάχαρη μέσα σε 15 λεπτά πρόλαβε να αναφέρει 48 διαφορετικά νούμερα. Που θα πει πως, αδιαμφισβήτητα, η υπουργός ξέρει τα πάντα για τη ζάχαρη. Αλλο αν δεν έχει δει ζαχαροκάλαμο ποτέ.

Κοινή καταγωγή
Ισως γι’ αυτό «δε δένει το γλυκό», όπως θα έλεγε και ο εκπρόσωπος των «αντιπάλων» της, ο πρόεδρος των αγροτών της βόρειας Φθιώτιδας, ο Βάιος Γκανής. Τη φιγούρα του δεν μπορεί να μην την έχετε δει στα κανάλια τις τελευταίες ημέρες. Στα 42 του, ο Βάιος Γκανής με το σκουλαρίκι στο αριστερό αυτί και τη φωνή που ήταν βραχνή πολύ πριν ξεκινήσουν τα συνθήματα, κηρύσσει το δίκαιο του αγρότη σε διακαναλική σύνδεση. Και εκείνος και η υπουργός έχουν κοινή καταγωγή απ’ τη Φθιώτιδα. Κατά τα λοιπά, το μόνο κοινό σημείο είναι πως κι οι δύο άφησαν πίσω τη Φθιώτιδα στα πρώτα τους νιάτα, και επέστρεψαν μόνο όταν τα βρήκαν δύσκολα μακριά απ’ αυτήν.

Και μπορεί η Κ. Μπατζελή να έφυγε νεότατη για τις Βρυξέλλες απ’ όπου γύρισε τελευταία για ν’ αλιεύσει ψηφοφόρους, αλλά ο Β. Γκανής έχει πολύ πιο συναρπαστική ιστορία. Εκείνος πήγε καταδρομέας στη Σάμο, γνώρισε μια Αμερικάνα, την παντρεύτηκε, πέρασε δέκα χρόνια στο Οχάιο των ΗΠΑ κι έστησε εκεί μια εταιρεία που έβαψε με εργολαβία το γήπεδο των Cleveland Cavaliers – πράγμα που πολύ θα συγκινούσε τον Θ. Πάγκαλο τώρα που «παίζουμε στο NBA». Κι ύστερα, ξεκίνησε η αντίστροφη πορεία: ο Β. Γκανής γύρισε πίσω, έψηνε τρία χρόνια κρέπες στην Ιερά Οδό, «μέχρι που», όπως λέει ο ίδιος «έφαγα φλας κι αναρωτήθηκα τι κάνω εγώ εδώ». Με τα λίγα δολάρια που του ’χαν μείνει στην τσέπη και μ’ ένα εγχειρίδιο για το πώς καλλιεργούν οι Καλιφορνέζοι τα αμπέλια, ο Βάιος Γκανής γύρισε στη Βαρδαλή Φθιώτιδας, και πόνταρε στους αμπελώνες. Σήμερα πλέον, που έχει μαζέψει και τα σχετικά βραβεία για τα κρασιά του, δικαιούται να κοιτάζει αφ’ υψηλού εκείνους που, όταν διάλεξε τα αμπέλια αντί για τα βαμβάκια και τα καλαμπόκια, έβγαιναν στην πλατεία του χωριού και έλεγαν πως «ο Βάιος είναι μπιτ για μπιτ χαζός!».

«Δεν θα παραβρεθούμε»
Αντιλαμβάνεται κανείς πως, με τέτοιο βιογραφικό, τον Βάιο Γκανή είναι δύσκολο να τον θέλξουν οι προτάσεις της υπουργού για συζητήσεις στο Ζάππειο. «Δεν έχουμε πρόσκληση για το Ζάππειο και δεν θα παραβρεθούμε», απάντησε σκωπτικά στο τηλεοπτικό κάλεσμα ο αγρότης. Η συνέχεια της σχέσης τους θα ήταν ακόμη χειρότερη: πριν από μερικές ημέρες ο Β. Γκανής με το μισοξυρισμένο το γένι βρέθηκε απέναντι απ’ την υπουργό με την τσάντα Louis Vuitton. Για να σπάσει την αμηχανία της στιγμής, η πιο γλυκιά κουβέντα που σκέφτηκε να πει ήταν: «Εσείς ξέρετε και μιλάτε τη γλώσσα του σώματος!». Η Κ. Μπατζελή προς στιγμήν μαρμάρωσε, κι ύστερα απήντησε κάτι πιο παγερό κι απ’ τα κατεψυγμένα λαχανάκια Βρυξελλών: «Να τα αφήσετε αυτά τα σεξιστικά!».

Και σα να μην έφθανε που ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς, στα απόνερα της χυλόπιτας απέμειναν να λιμνάζουν τα αιτήματα των αγροτών. Βλέπετε, όπως θυμόσοφα παρατηρεί κι ο Β. Γκανής, «ένας γέρος στο χωριό μου έλεγε: “Οταν ακούς ίσως, θα, όταν…”, να ξέρεις πως ο σπόρος δεν θα φυτρώσει”». Που θα πει πως όσο προσπαθεί η κ. Μπατζελή διά της διπλωματικής οδού των «όταν» και των «θα» να πλησιάσει τους αγρότες, τόσο το δωδεκάποντό της θα χώνεται στη λάσπη των αγρών. Κι όταν το τακούνι της εξουσίας βουλιάζει, η υπουργός κονταίνει…