Τα τρία ερωτήματα................

από pako.maria Τετ Φεβ 04, 2009 9:06 am

Τα τρία ερωτήματα
Κάποτε ένας βασιλιάς βασανιζόταν από τα εξής τρία ερωτήματα: Ποια είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια. Ποιοι είναι οι πιο κατάλληλοι άνθρωποι, που θα μπορούσε να τους συμβουλεύεται και ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα, που θα μπορούσε να κάνει.
Ζήτησε απαντήσεις από όλους τους σοφούς του Βασιλείου του, αλλά καμία δεν τον ικανοποίησε, γιατί ο καθένας έδινε διαφορετικές απαντήσεις. Τότε αποφάσισε να συμβουλευτεί έναν ερημίτη φημισμένο για τη σοφία του. Ζούσε σ’ ένα δάσος και δεχόταν μόνο απλούς ανθρώπους. Γι’ αυτό ο βασιλιάς ντύθηκε με απλά ρούχα, άφησε πίσω τη φρουρά του και πήγε μόνος. Είδε τον ερημίτη να σκάβει τη γη μπροστά στην καλύβα του. Χαιρέτησε το βασιλιά και συνέχισε να σκάβει. Ο βασιλιάς τον πλησίασε και του είπε: ΄΄Ήρθα σε σένα σοφέ ερημίτη για να σε ρωτήσω τρία πράγματα΄΄ και του ανέφερε τα ερωτήματά του. Ο ερημίτης άκουσε, αλλά δεν έδωσε καμία απάντηση και συνέχισε το σκάψιμο. ΄΄Είσαι κουρασμένος, άσε με να δουλέψω εγώ λίγο για σένα΄΄ είπε ο βασιλιάς. ΄΄Ευχαριστώ΄΄ είπε ο ερημίτης και του έδωσε την αξίνα και κάθισε κάτω στο χώμα. Όταν έσκαψε ο βασιλιάς δυο αυλάκια σταμάτησε και του επανέλαβε τα ερωτήματά του. Ο ερημίτης και πάλι δεν απάντησε και ζήτησε την αξίνα να δουλέψει. Ο βασιλιάς όμως δεν τη έδωσε και συνέχισε να δουλεύει, μέχρι που ο ήλιος άρχισε να δύει. Και τότε είπε: ΄΄Ήρθα σε σένα σοφέ γέροντα, για να πάρω απαντήσεις στα ερωτήματά μου. Αν δεν μπορείς να μου δώσεις καμία πες το μου να γυρίσω στο σπίτι μου΄΄. ΄΄ Να κάποιος έρχεται τρέχοντας΄΄ είπε ο ερημίτης. Ο βασιλιάς γύρισε και είδε ένα γενειοφόρο άντρα να έρχεται τρέχοντας από το δάσος, σφίγγοντας με τα χέρια του το στομάχι του, απ’ όπου έτρεχε άφθονο αίμα και έπεσε μπροστά τους λιπόθυμος. Ο βασιλιάς και ο ερημίτης ξεκούμπωσαν τα ρούχα του και είδαν ένα μεγάλο τραύμα στο στομάχι του. Άρχισαν να τον περιποιούνται και κατάφεραν να σταματήσουν την αιμορραγία. Όταν συνήλθε, ζήτησε κάτι να πιει και ο βασιλιάς του έφερε φρέσκο νερό. Μετέφεραν τον τραυματία στο κρεβάτι του ερημίτη στην καλύβα και αποκοιμήθηκε. Αλλά και ο βασιλιάς ήταν αποκαμωμένος από την κούραση όλης της ημέρας και αποκοιμήθηκε στο κατώφλι της καλύβας. Το πρωί όταν ξύπνησε κοίταξε τον άγνωστο και αναρωτιόταν ποιος να είναι. Και κείνος βλέποντάς τον του είπε ΄΄συγχώρεσέ με΄΄. Ο βασιλιάς απάντησε: ΄΄Δεν σε ξέρω και δεν έχω τίποτε να σε συγχωρήσω΄΄. ΄΄Εσύ δεν με ξέρεις, αλλά εγώ σε γνωρίζω, είμαι αυτός ο εχθρός σου, που ορκίστηκε να πάρει εκδίκηση από σένα, γιατί εκτέλεσες τον αδελφό μου και κατάσχεσες την περιουσία του. Ήξερα πως είχες έρθει μόνος σου να δεις τον ερημίτη και αποφάσισα να σε σκοτώσω στην επιστροφή. Αλλά περνούσε η μέρα και δεν γυρνούσες κι έτσι αποφάσισα να βγω από την ενέδρα μου και έπεσα πάνω στους φρουρούς σου. Αυτοί με αναγνώρισαν και με τραυμάτισαν. Θα είχα πεθάνει από τη αιμορραγία, αν εσύ δεν με φρόντιζες. Εγώ ήθελα να σε σκοτώσω και συ μου έδωσες τη ζωή. Τώρα αν ζήσω και θέλεις και συ θα σε υπηρετήσω σαν ο πιο πιστός σου σκλάβος και θα ζητήσω από τους γιους μου να κάνουν το ίδιο. Συγχώρησέ με΄΄ είπε ο πληγωμένος. Ο βασιλιάς ευχαριστήθηκε που τόσο εύκολα συμφιλιώθηκε με τον εχθρό του και έκανε ένα φίλο. Τον συγχώρησε και του είπε, ότι θα έστελνε τους υπηρέτες και τον προσωπικό του γιατρό να τον φροντίσουν. Έπειτα πήγε στον ερημίτη που φύτευε σπόρους στα αυλάκια που είχαν σκάψει και του είπε: ΄΄Για τελευταία φορά σε παρακαλώ απάντησε στα ερωτήματά μου΄΄. Και κείνος απάντησε: ΄΄ Μα έχουν ήδη απαντηθεί΄΄. ΄΄Πως απαντήθηκαν, τι εννοείς;΄΄ είπε ο βασιλιάς. Και ο ερημίτης απάντησε: ΄΄Αν δεν είχες λυπηθεί χθες την αδυναμία μου και δεν είχες σκάψει για μένα τα’ αυλάκια, αλλά είχες φύγει, αυτός ο άνθρωπος θα σου είχε επιτεθεί. Έτσι η πιο σπουδαία στιγμή ήταν, όταν έσκαβες τα’ αυλάκια και γω ήμουν ο πιο σπουδαίος άνθρωπος και το να μου κάνεις καλό ήταν η πιο σπουδαία δουλειά. Ύστερα, όταν αυτός ο άνθρωπος ήρθε σε μας, η πιο σπουδαία στιγμή ήταν όταν τον φρόντιζες, γιατί αν δεν είχες περιποιηθεί το τραύμα του, θα είχε πεθάνει χωρίς να συμφιλιωθεί μαζί σου. Έτσι αυτός ήταν ο πιο σπουδαίος άνθρωπος κι αυτό που έκανες γι’ αυτόν ήταν η πιο σπουδαία πράξη. Να θυμάσαι λοιπόν: Υπάρχει μόνο μια στιγμή που είναι σπουδαία, το παρόν, γιατί είναι η μόνη πάνω στην οποία έχεις κάποια δύναμη,. Ο πιο αναγκαίος άνθρωπος είναι αυτός, μαζί με τον οποίον βρίσκεται τώρα, γιατί κανένας δεν ξέρει αν θα έχει πότε πάρε-δώσε με κάποιον άλλον. Και το πιο σπουδαίο πράγμα είναι, να του κάνεις καλό, γιατί μόνο γι’ αυτόν τον σκοπό έχεις έλθει σ’ αυτόν τον κόσμο΄΄.
ΦΑΡΣΑΛΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ