Υπαπαντή................

από pako.maria Τετ Φεβ 04, 2009 9:05 am

Υπαπαντή (2 Φεβρουαρίου)
Ο σαραντισμός του παιδιού
Σαράντα ημέρες μετά την γέννηση του το αγόρι έπρεπε να οδηγηθεί στο Ναό, για την τέλεση όσων έλεγε ο Νόμος. Ο Ιωσήφ και η Θεοτόκος, κρατώντας στη ζεστή αγκαλιά της τον μικρό Ιησού, έκαναν το μικρό ταξίδι από τη Βηθλεέμ στα Ιεροσόλυμα στο Ναό. Εκεί τους συνάντησε ο ευσεβής γέροντας Συμεών, που ζούσε με την επιθυμία να δει τον Σωτήρα. Υποδέχτηκε, πήρε στην αγκαλιά του το παιδί, που φωτισμένος αναγνώρισε πως ήταν το ΄΄φως εις αποκάλυψιν εθνών΄΄.
Σαν την Θεοτόκο και η πιστή μάνα 40 ημέρες μετά τη γέννηση του παιδιού της το πηγαίνει στην Εκκλησία για ΄΄να πάρει ευχή΄΄. Μπροστά στην Ωραία Πύλη ο ιερέας διαβάζει τις ευχές και κείνη έχει το παιδί στη στοργική αγκαλιά της και την ψυχή της στον ουρανό. Ένας ιερέας, που λόγω της ιδιότητάς του διαβάζει ευχές σαραντισμού, κάνει τις παρακάτω σκέψεις: ΄΄Σαν αρχίζω τις ευχές του σαραντισμού, βλέπω άλλοτε κλειστά τα ματάκια του βρέφους και άλλοτε ανοιχτά στην αγκαλιά της μωρομάνας και βρίσκομαι σε έκσταση μπρος στο θαύμα της ζωής. Ένας τέλειος άνθρωπος, που πριν σαράντα μέρες βρισκόταν στην κοιλιά της μάνας. Εκεί δεν έβλεπε τίποτε. Και όμως, μέσα στο σιωπηλό σκοτάδι, αναπτυσσόταν τους εννέα μήνες και ο θεός σμίλευε το άπλαστο σώμα του μωρού. Πως άραγε να ανέπνεε κάτω από το στήθος της μάνας; Με ποια δύναμη βγήκε από τη κοιλιά της, για να λάβει θέση στη δημιουργία και στον κόσμο; Από ποιους παράγοντες εξαρτάται η ζωή του, το μεγάλωμα και η εξέλιξή του; Για ένα από τα άπειρα λουλούδια στη γη ο θεός χαρίζει τα πιο όμορφα χρώματα για να το στολίσει, αν και η ζωή του είναι εφήμερη. Πόσο όμως καλλιτέχνης είναι ο Θεός και πάνσοφος, καθώς έχει μάτι πιο άγρυπνο και από την πιο αληθινή και υπεύθυνη μητέρα, για να καλλωπίσει και να οπλίσει το μωρό με χίλιες δύο ικανότητες, προκειμένου να διανύσει όλα τα στάδια του επίγειου βίου του! Αλλά και πόσο ωραίο είναι να βλέπει κανείς το βρέφος να μπαίνει στο ναό και έτσι να εγκαινιάζεται η ζωή του μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, που θα γίνει πιο επίσημα μετά το βάπτισμά του΄΄.
Χρειάζεται το μωρό τις ευχές και τη χάρη του θεού, καθώς ξανοίγεται στο πέλαγος της ζωής. Στο τρικυμισμένο αυτό πέλαγος πρέπει να έχει αξιόπιστο και δυνατό οδηγό στο τιμόνι του προσωπικού του καραβιού, για να πορεύεται με ασφάλεια. Όπως για τον σαραντισμό έτσι πάλι μέσα στην αγκαλιά της η μάνα θα το οδηγήσει στην Εκκλησία για το βάπτισμα, για ΄΄να μπει στο δρόμο του Θεού΄΄. Και μαζί με τους αγγέλους που περικυκλώνουν την κολυμπήθρα και χαίρονται, θα χαίρεται και αυτή, γιατί το παιδί της έγινε μέλος της οικογένειας του θεού. Την πρώτη Κυριακή μετά το Βάπτισμα με χαρά θα το οδηγήσει πάλι στην Εκκλησία για την πρώτη Θεία Κοινωνία. Αργότερα μεγαλώνοντας που θα μπορεί να περπατάει, κρατώντας το τώρα απ’ το χέρι θα περνούν την πόρτα της Εκκλησίας. Πόσο χαριτωμένο είναι όταν αδέξια ακόμα κάνει το σταυρό του ή θέλει να χαιρετήσει τις εικόνες ή γονατίζει κάτω από το Ευαγγέλιο, την ώρα που διαβάζεται!
Για το παιδί η αγκαλιά της μάνας είναι ο πρόναος του Θεού. Στο στενό περιβάλλον της οικογένειας και μέσα στη στοργική μητρική αγκαλιά το παιδί θα μάθει για τον Θεό πρώτη φορά. Εκείνη θα του μιλήσει με τον τρόπο της και θα το καθοδηγήσει στην πίστη. Με απλότητα και χάρη θα του διηγείται όμορφες ιστορίες της Γραφής, για να το απασχολεί ή να το κοιμίζει. Παράλληλα με τρόπο θα το καθοδηγεί και στο δρόμο της αρετής. Στην αγκαλιά της μάνας τα νεογέννητα και μικρά πλάσματα βρίσκουν τροφή, στοργή και προστασία. Αλλά ο άνθρωπος στη μητρική αγκαλιά βρίσκει και τον Δημιουργό του και μαζί με το μητρικό γάλα πίνει και το γάλα της πίστης.
ΠΗΓΗ ΦΑΡΣΑΛΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ