Ο Αρκτούρος διασώζει τον ελληνικό ποιμενικό σκύλο

Τριακόσια δέκα
καθαρόαιμα κουτάβια του ελληνικού ποιμενικού σκύλου – τα λεγόμενα
τσοπανόσκυλα - με καταβολές στην αρχαιότητα έχουν γεννηθεί από το 1998
στο κέντρο της οικολογικής οργάνωσης Αρκτούρος, ο οποίος ανέλαβε δράση
όταν διαπίστωσε ότι η συγκεκριμένη ράτσα κινδύνευε να εκλείψει λόγω των
διασταυρώσεων με άλλα σκυλιά.

Όπως
αναφέρεται σε δημοσίευμα των Νέων, στο πρόγραμμα εκτροφής των
τσοπανόσκυλων εργάζονται μία Αγγλίδα και δύο γάλλοι εθελοντές, οι
οποίοι μένουν στο Κέντρο του Αρκτούρου. Σκοπός του προγράμματος – το
οποίο υλοποιεί ο Αρκτούρος μαζί με τον Όμιλο Φίλων του Ελληνικού
Ποιμενικού στην Αγραπιδιά της Φλώρινας - είναι κάθε κτηνοτρόφος ή
άνθρωπος της υπαίθρου που θα το ζητήσει να πάρει ένα ζευγάρι σκύλων και
με τον τρόπο αυτό να γεννηθούν ακόμη περισσότερα τσοπανόσκυλα.
«Η ύπαιθρος είναι το σπίτι τους και από το 1998 έως το 2007 δώσαμε δωρεάν 310 καθαρόαιμα κουταβάκια» λέει η βιολόγος και υπεύθυνη του προγράμματος Αναπαραγωγής και Επαναδιάδοσης του Ελληνικού Ποιμενικού Σκύλου, Μαρία Τριβουρέα.
«Διαπιστώσαμε
ότι το ελληνικό τσοπανόσκυλο κινδύνευε να εκλείψει, κυρίως λόγω των
διασταυρώσεων με άλλα σκυλιά. Έτσι, σιγά σιγά η ράτσα τους έχανε τα
βασικά χαρακτηριστικά της, εξαιτίας των οποίων συντρόφευαν τους
κτηνοτρόφους και τους άλλους ανθρώπους της υπαίθρου επί αιώνες. Αυτό
που κάνουμε εδώ στο Κέντρο Αναπαραγωγής του Αρκτούρου είναι προσπάθεια
διάσωσης του ελληνικού ποιμενικού» λέει. Όπως εξηγεί, «είναι σκυλιά ιδιαίτερα έξυπνα και πιστά».
Τα χαρακτηριστικά της ράτσας

«Μπορεί
οι ποιμενικοί να έχουν συνδεθεί με τους κτηνοτρόφους, αυτό όμως που με
εντυπωσίασε κι έτσι αποφάσισα να πάρω, είναι η προσαρμοστικότητά τους
και στις πόλεις» εξηγεί ο κ. Κώστας Βασιλείου, επιχειρηματίας από
τη Λάρισα και ιδιοκτήτης του Τζαβέλα που ζει στο κτήμα του κοντά στη
Νίκαια Λάρισας. «Είναι ιδιαίτερα πιστός σκύλος, δίνει αγάπη στο
αφεντικό του και νιώθω ότι έχω έναν εξαιρετικό φύλακα. Θεωρώ εξαιρετικά
σημαντική την προσπάθεια που γίνεται για τη διάσωση της συγκεκριμένης
ράτσας».
«Τα σκυλιά έχουν συνδεθεί με τη ζωή
των κτηνοτρόφων οι οποίοι τα φροντίζουν από μικρά και τα αφήνουν να
παραμένουν στα μαντριά μαζί με τα πρόβατα τα βράδια γιατί μπορούν να
αντιμετωπίζουν τις επιθέσεις σαρκοφάγων ζώων, όπως των λύκων και των
αρκούδων» λέει η Βάσω Πετρίδου, υπεύθυνη επικοινωνίας και ευαισθητοποίησης κοινού του Αρκτούρου.
Μάλιστα,
όπως επισημαίνει, είναι τέτοια η σχέση που έχουν αναπτύξει με τα σκυλιά
τους οι κτηνοτρόφοι ώστε τα ταΐζουν οι ίδιοι, προκειμένου να μην
υπακούουν σε κανέναν άλλο. Ο ελληνικός ποιμενικός έχει άριστη όσφρηση,
ακοή και όραση, μεγάλη κινητικότητα και αντέχει σε πολύ δύσκολες
καιρικές συνθήκες. Είναι ανεξάρτητος, θαρραλέος, με ανεπτυγμένο
ένστικτο προστασίας του κοπαδιού και απόλυτα αφοσιωμένος στον τσομπάνη.

Η ιστορία τους

Η
παρουσία του ποιμενικού στον ελλαδικό χώρο στην αρχαιότητα
τεκμηριώνεται με πολλές αναφορές σε ιστορικά κείμενα και σε γραπτές
μαρτυρίες αναφέρει στα «ΝΕΑ» η κυρία Πετρίδου.
Οι αρχαίοι Έλληνες διέκριναν τις ράτσες σε κυνηγετικούς και ποιμενικούς σκύλους. Οι ποιμενικοί σκύλοι ονομάζονταν Μολοσσίδες ή Ηπειρωτικοί,
ονομασία που προήλθε από την περιοχή καταγωγής τους. Ο Πλάτωνας
αναφέρει ότι από τους ομηρικούς χρόνους οι Έλληνες είχαν σε μεγάλη
εκτίμηση τους ποιμενικούς της Ηπείρου λόγω των ικανοτήτων τους, ενώ ο
Οππιανός, στην Κυνολογία, περιγράφει τον ελληνικό ποιμενικό τόσο
ρωμαλέο και ατρόμητο ώστε να επιτίθεται σε ταύρους και αγριόχοιρους.
«Βλέπαμε στην πραγματικότητα να χάνεται ένας εθνικός θησαυρός. Πάντως, ακόμη και τώρα οι μεγαλύτεροι εχθροί αυτών των σκύλων είναι οι άνθρωποι που τα δηλητηριάζουν και τα τροχαία ατυχήματα» δήλωσε η κυρία Πετρίδου.

http://www.cosmo.gr/News/Hellas/226724.html