Ιντερ - Νετικες επιθέσεις...

από Ιωαννα Σαβ Δεκ 27, 2008 9:36 am

Ιντερ - Νετικες επιθέσεις

Πεδίο μάχης έγινε το ιντερνέτ με ορισμένα παιχνίδια που λανσάρει κατά καιρούς. Παιχνίδια που κρατούν τον παίχτη σε αγωνία και το μυαλό του σε εγρήγορση. Παιχνίδια που σίγουρα μελετηθήκαν από σοφούς και επιστήμονες. Τον τελευταίο καιρό έγινα μάρτυρας τέτοιων μαχών και έζησα από κοντά την αγωνία παίχτη και συμπαικτών του που νυχθημερόν αγωνιούν για την τύχη του τόπου που επέλεξαν και βάπτισαν και οικειοποιήθηκαν στον διαδικτυακό χάρτη του παιχνιδιού.

Σύγχρονο παιχνίδι πολεμικό θα μπορούσα να πω με ρόπαλα, πέτρες και κόπρανα δεινόσαυρων σε μορφή βόμβας. Και για να σας βάλω στο νόημα περισσότερο, ο κάθε παίχτης έχει από ένα ως και πολλά χωριά που κουμαντάρει,( απορώ πόσο ικανός πρέπει να είναι) έχει τον στρατό του τις πρώτες ύλες του και την τροφή του που συνήθως είναι στάρι η κριθάρι (για να παίρνει και την επιδότηση που μένει στην τελική).

Τί κάνουν τώρα αυτά τα χωριά?

Επιθέσεις!

Το ένα κάνει επίθεση στο άλλο με το στρατό του. Αλλά ευγενικές επιθέσεις. Γνωρίζει το άλλο χωριό ότι το τάδε χωριό έρχεται σε τόση ώρα, λεπτά και δευτερόλεπτα, να επιτεθεί. Γνωρίζει επίσης ότι έρχονται τόσοι στρατιώτες με τόσα ρόπαλα και πεινασμένοι από τόσες μέρες.

Το χωριό που περιμένει την επίθεση είναι έτοιμο προς μετοίκιση. Παίρνει λοιπόν τους θησαυρούς του και τους πάει σε άλλο φιλικό χωριό της συμμαχίας (η και του ίδιου παίχτη, που είναι κτήτορας πολλών χωριών) να τους γλυτώσει κι έτσι οι εχθροί άδικα ξεποδαριάστηκαν 5 και 10 ώρες να φτάσουν εκεί. Κι επειδή δεν βρίσκουν να φάνε τίποτε μετά από τόσο δρόμο αφήνουν εκεί τα κοκαλάκια τους απ την πείνα. Προσέξτε όμως! Υπάρχει περίπτωση να βρουν και μάλιστα μπόλικα αγαθά να αρπάξουν αν και μόνο αν ο παίχτης έχει αποκοιμηθεί και δεν πάρει χαμπάρι ότι στις 5.30 το πρωί τον επιτεθεί κάποιος που είχε αϋπνία. Αυτό για την εγρήγορση που είπα στην αρχή! Δύσκολο όμως να την πατήσει κάποιος παίχτης σ αυτό γιατί όλο και κάποιος από την συμμαχία θα είναι ξύπνιος και θα ενημερώσει στα άγρια χαράματα φωνάζοντας …Αέρααααααααααα και τότε βαστάτε Τούρκοι τα άρματα!

Υπάρχει όμως ακόμα ένα επικίνδυνο σημείο: Ο ίδιος ο παίχτης μέσα στην κούραση των επιθέσεων να πατήσει λάθος κουμπάκι και να καταστρέψει μέρος των στρατιωτών και της περιουσία του.

Κάτι άλλο που με εντυπωσίασε απ τις συμμαχίες είναι τα τραπεζώματα. Ναι! Όταν δεν έχει κάποιος μπόλικο στάρι να ταΐσει τον στρατό του και φοβάται μην του πεθάνει τον στέλνει στην αποθήκη σταριού ενός φιλικού χωριού και εκεί τους υποδέχονται με χαρές και τα τραπέζια στρωμένα. Από κει βγαίνει και το συμπέρασμα ότι το παιχνίδι είναι και κοινωνικό και αποταμιευτικό και παιχνίδι αλληλεγγύης!

Μια διευκρίνηση για τις μάχες. Δεν υπάρχουν αιματοχυσίες και τέτοια ούτε βλέπει κανείς τους στρατιώτες, όλα είναι αριθμοί που μεγαλώνουν η μικραίνουν. Τα χωριά επίσης μέσω των αναβαθμίσεων έχουν τα παλάτια τους το σχολείο τους την εκκλησία τους

Επίλογος:

Αυτό ήταν το παιχνίδι που εγώ έζησα μέσα από την αγωνία παίχτη για τα χωριά του.

Τώρα που είναι γιορτές θα ήθελα να ευχηθώ να ζήσουν τα χωριά να μεγαλώσουν και να επεκταθούν και όχι άλλοι πόλεμοι!

Επίσης θα ήθελα να ευχηθώ στους κτήτορες των χωριών να τα χιλιάσουν και καλό κουράγιο και δύναμη γιατί τους χρειάζεται!!! Δεν είναι εύκολο να έχεις ολόκληρα χωριά!

Ιωάννα