Όταν γεννήθηκε ο Χριστός

από pako.maria Τετ Δεκ 24, 2008 9:39 am

Όταν γεννήθηκε ο Χριστός
Τα χρόνια εκείνα στον κόσμο κυριαρχούσαν οι Ρωμαίοι. Η Παλαιστίνη βρισκόταν κι αυτή υπό Ρωμαϊκή κατοχή και διοικούνταν από ντόπιο άρχοντα που ονομαζόταν βασιλιάς σύμμαχος. Αυτή την εποχή βασιλιάς ο Ηρώδης ο Μέγας. Ο αυτοκράτορας του Ρωμαϊκού κράτους Οκταβιανός Αύγουστος με νόμο διέταξε απογραφή των υπηκόων, που έπρεπε να γίνει όχι στον τόπο της διαμονής, αλλά της οικογενειακής τους καταγωγής. Ο Ιωσήφ και η Μαρία έπρεπε να πάνε από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ να απογραφούν, γιατί είχαν κοινό πρόγονο το Δαβίδ που καταγόταν από τη Βηθλεέμ. Η Θεοτόκος βρίσκεται προς το τέλος της εγκυμοσύνης και αναγκάζεται να ταξιδέψει. Ο Ιωσήφ αναλαμβάνει αυτή την ευθύνη, γιατί αποστολή του είναι η προστασία Της καθώς και του παιδιού Της: ΄΄ Ο Θεός έδωσε στην Παρθένο τον Ιωσήφ όχι για να την νυμφευθεί, αλλά για να την διαφυλάξει και να είναι μάρτυρας των όσων συνέβαιναν ΄΄. Στο πρόσωπο του Ιωσήφ η Θεοτόκος βρήκε τον πολύτιμο προστάτη Της και ο Ιησούς έναν άνθρωπο για πατέρα. Ο Θεός Πατέρας δεν άφησε κανένα κενό. Για τον Υιό Του δημιούργησε μια πραγματική ανθρώπινη οικογένεια. Όταν μετά το κοπιαστικό ταξίδι έφτασαν στη Βηθλεέμ, ένα πρόβλημα τους περίμενε. Δεν υπήρχε χώρος να μείνουν, η πόλη είχε κατακλυστεί από επισκέπτες. Ο Θεός όμως που κατευθύνει τη ζωή τους έδωσε λύση και κείνοι την δέχτηκαν, όποια και αν ήταν. Οδήγησε τα βήματά τους σε σπηλιά-στάβλο για ζώα, ένα χώρο ταπεινό. Εκεί βρήκαν κατάλυμα γι’ αυτούς και μια φάτνη (παχνί) και για το δικό τους γαϊδουράκι. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς με απλότητα μας πληροφορεί: ΄΄ Συνέβη όμως όταν ήταν εκεί να συμπληρωθούν οι ημέρες του τοκετού της. Και γέννησε τον υιό της τον πρωτότοκο και τον τύλιξε με σπάργανα και τον τοποθέτησε μέσα στη φάτνη ΄΄. Στην περίπτωση αυτή η Θεοτόκος μοιάζει με όλες τις φτωχές μητέρες του κόσμου, που δεν έχουν ούτε μια κούνια να βάλουν το βρέφος τους. Ένα παιδί γεννήθηκε και κάποια γεγονότα συντέλεσαν να γεννηθεί κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ποιο ήταν όμως αυτό το παιδί; Εδώ δεν είχαμε μια συνηθισμένη γέννηση, σαν όλες που καθημερινά συμβαίνουν. Έχουμε ένα θαύμα, ένα μυστήριο και ο υμνωδός με θαυμασμό αναφωνεί: ΄΄ Βλέπω μυστήριο ξένο (που δεν συμβαίνει στην καθημερινή μας ζωή) και παράδοξο. Ουρανό το σπήλαιο, θρόνο Χερουβικό την Παρθένο. Τη φάτνη χώρο όπου τοποθετήθηκε ο αχώρητος Χριστός ο θεός ΄΄. Είναι ο άναρχος Θεός που γεννήθηκε χρονικά σαν άνθρωπος, αλλά και τόσο ταπεινά. Από τη γέννηση μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής Τον χαρακτηρίζει η ταπείνωση και δεν κάνει χρήση της Θεότητάς Του για να πετύχει κάτι για τον εαυτό Του. Ο Ιωσήφ και η μητέρα Του ζουν αυτό το μυστήριο. Η μικρή, ασήμαντη Βηθλεέμ θα γίνει τώρα ξακουστή και τόπος παγκοσμίου προσκυνήματος.
Ο Σωτήρας ήρθε, οι άνθρωποι πρέπει να το μάθουν. Ποιοι όμως πρώτοι; Οι βοσκοί της Βηθλεέμ ήταν οι τυχεροί. Ο Ευαγγελιστής γράφει: ΄΄ Στην ίδια περιοχή υπήρχαν βοσκοί που έμεναν έξω στους αγρούς και φύλαγαν βάρδια τη νύχτα για το ποίμνίο τους. Και τους παρουσιάστηκε άγγελος του Κυρίου και λάμψη Θεϊκή γύρω τους… και τους είπε. Μη φοβάστε, γιατί σας αναγγέλλω μεγάλη χαρά… Γεννήθηκε στην πόλη του Δαβίδ για σας σωτήρας, που είναι Χριστός ο Κύριος…΄΄. Τα λόγια αυτά επιβεβαίωσε και η ουράνια χορωδία, το ΄΄ πλήθος της ουράνιας στρατιάς΄΄ των αγγέλων που υμνούσαν το Θεό και έλεγαν ΄΄ δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία΄΄. Οι άγγελοι πρώτοι χάρηκαν το μεγάλο γεγονός και οι βοσκοί είπαν την υμνωδία τους και σε άλλους και έγινε ύμνος των πιστών. Πήγαν και βρήκαν το παιδί στη φάτνη, όπως τους είπε ο άγγελος και διαλάλησαν όσα είδαν και άκουσαν. Έγιναν οι πρώτοι αυτόπτες μάρτυρες και κήρυκες της σάρκωσης του Θεού. Όμως ο Χριστός δεν ήρθε μόνο για τους Ισραηλίτες, αλλά για όλα τα έθνη. Και οι άλλοι άνθρωποι έπρεπε να μάθουν για τον ερχομό Του, αφού μάλιστα περίμεναν την έλευση Θεανθρώπου Λυτρωτή. Και ο Θεός έστειλε με το διαφορετικό από τα άλλα αστέρι το μήνυμα στην Ανατολή. Και οι Μάγοι το εξήγησαν και πήραν τις συνοδείες και τις καμήλες τους και ταξίδεψαν μέχρι την Ιουδαία, για να προσκυνήσουν το Βασιλιά. Οι Μάγοι, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, ήταν ιερείς της θρησκείας τους, άνθρωποι σοφοί που ασχολούνταν με την αστρολογία, ίσως και βασιλιάδες. Πιθανόν να γνώριζαν προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης για τον ερχομό του Χριστού και τις συνδύασαν με το αστέρι. ΄΄ Που γεννήθηκε ο βασιλιάς των Ιουδαίων; ΄΄ρωτούσαν στα Ιεροσόλυμα. Ο Ηρώδης τους έδωσε την πληροφορία, αφού κατέστρωσε στο μυαλό του το σχέδιο εξόντωσής Του. ΄΄ Στη Βηθλεέμ είναι γραμμένο από τον προφήτη ΄΄ είπαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς που γνώριζαν τη Γραφή. Κει κείνοι με οδηγό το αστέρι έφτασαν στη Βηθλεέμ και αναγνώρισαν το σπίτι, όπου ήταν το παιδί, γιατί το αστέρι στάθηκε από πάνω του (είχαν μεταφερθεί από τη σπηλιά σε σπίτι). Το προσκύνησαν και πρόσφεραν τα πολύτιμα δώρα τους, τιμώντας έτσι σύμφωνα με τα ανατολικά έθιμα πρόσωπο σημαντικό. Και γυρίζοντας στην πατρίδα τους έγιναν κήρυκες του Χριστού.
Ο Ιω ο Χρυσόστομος αναφερόμενος στην προσκύνηση των Μάγων μας καλεί και ‘μεις να γίνουμε προσκυνητές του θείου Βρέφους, αλλά αληθινοί και να του προσφέρουμε τα δικά μας δώρα, που να είναι πολύ πιο σπουδαία, από τα δικά τους: Ταπεινοφροσύνη, αρετή και σωφροσύνη και πνευματικά θυμιάματα.
Πότε όμως γεννήθηκε ο Χριστός; Ως προς την ώρα ήταν νύχτα, όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής: ΄΄ οι βοσκοί φύλαγαν βάρδια τη νύχτα για το ποίμνίο τους ΄΄. Αλλά γιατί φύλαγαν βάρδια; Μήπως ήταν εποχή γέννας και ήθελαν να βοηθούν τα ζώα τους; Μήπως αυτό μας παραπέμπει στην ημερομηνία που γιορτάζουμε το γεγονός; Ως προς το θέμα της ημερομηνίας υπάρχει πληροφορία, πως ο πάπας Ρώμης Ιούλιος (4ος αι. μ.Χ.) πληροφόρησε τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Κύριλλο (4ος αι. μ.Χ.). ότι σύμφωνα με αρχεία της Ρώμης και πληροφορίες Ιουδαίου ιστορικού ο αρχιερέας Ζαχαρίας, πατέρας του Ιω του Προδρόμου, έμεινε άφωνος κατά την ημέρα της γιορτής του Ισλαμισμού 25 Σεπτεμβρίου. Μετά έξι μήνες έγινε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και επομένως η Γέννηση του Χριστού έγινε στις 25 Δεκεμβρίου. Υπάρχει και άλλη άποψη: στις 25 Δεκεμβρίου γιορταζόταν από τους Ειδωλολάτρες ο θεός ήλιος και η Εκκλησία της Ρώμης όρισε την ημερομηνία αυτή να γιορτάζεται από τους Χριστιανούς η Γέννηση του Χριστού του αληθινού Θεού, που είναι ο Ήλιος της Δικαιοσύνης. Και από τη Ρώμη καθιερώθηκε και στις άλλες Εκκλησίες. Για τους πιστούς δεν έχει σημασία το πότε, αλλά το ίδιο το γεγονός. Άλλωστε την ύπαρξη του Χριστού δεν αρνούνται ούτε οι εχθροί Του.
Κάποιος μπορεί να πει, πως τα γεγονότα τα σχετικά με τη Γέννηση του χριστού μοιάζουν με παραμύθι. Ίσως! Γιατί είναι τόσο απλά. Αλλά έτσι ενεργεί ο Θεός, απλά και διακριτικά, μέσα στη ροή της καθημερινότητας και των καταστάσεων της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά σιωπηλά και σοφά οδηγεί τα πράγματα σε κάποιο σκοπό. Κάποιες φορές για να καταλάβουμε, πως κάποιο γεγονός, όσο απλό και αν φαίνεται, είναι σημαντικό και πίσω από αυτό υπάρχει ο ίδιος, μας δίνει σημάδια. Όπως εδώ οι άγγελοι, το αστέρι.
ΠΗΓΗ ΦΑΡΣΑΛΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ...