ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ

από pako.maria Τετ Δεκ 17, 2008 6:55 am

Γιατί τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα δεν είναι τέλεια στο σχήμα τους
Λέγεται ότι, εάν κάποιος περπατήσει μέσα σ’ ένα δάσος με αειθαλή δέντρα αργά τη νύχτα, μπορεί να τα ακούσει να μιλούν. Στον ψίθυρο του ανέμου θα αφουγκραστεί τα γηραιότερα έλατα να εξηγούν με βεβαιότητα στα νεότερα, γιατί ποτέ δεν θα έχουν τέλειο σχήμα. Πάντα θα έχουν κάπου ένα κλώνο γερμένο ή ένα κενό κάπου αλλού. Πολλά πολλά χρόνια πριν τα αειθαλή είχαν τέλειο σχήμα. Αυτό συνέβαινε πραγματικά σ’ ένα μικρό βασίλειο στα βάθη της Ευρώπης, πέρα από τα Καρπάθια Όρη. Το πρώτο Σάββατο πριν τα Χριστούγεννα οι ξυλοκόποι της βασίλισσας ψάχνουν στο βασιλικό πάρκο για να βρουν το πιο τέλειο έλατο. Αυτό θα κυριαρχεί μέσα στο παλάτι, θα λαμπυρίζει με τα κεριά του, την ώρα που τα ξύλα στο Χριστουγεννιάτικο τζάκι θα ζεσταίνουν και η βασιλική οικογένεια και οι υπήκοοι θα τραγουδούν και θα γιορτάζουν γύρω από το δέντρο. Έξω στο ήρεμο δάσος κάθε δέντρο ονειρευόταν αυτή την τιμή. Ένα παγερό βράδυ, όταν το λαμπερό ολόγεμο φεγγάρι αστραφτοκοπούσε στο κρουστό χιόνι, ένα μικρό κουνελάκι τρύπωσε μέσα στα αειθαλή δέντρα, κάτω από τα βαριά χιονισμένα κλαδιά τους. Πέρα απ’ το λόγγο τα γρυλίσματα των τσαλαπετεινών ακούστηκαν, μεταφέροντας την ανατριχίλα του κυνηγού. Το κουνελάκι με λαχτάρα έψαχνε για προστασία, αλλά δεν εύρισκε τίποτε ανάμεσα στους σκοτεινούς κορμούς. Γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα έτρεχε γύρω, γύρω, καθώς τα ουρλιαχτά των σκύλων δυνάμωναν. Αυτή η διακοπή στην ησυχία έκανε τα δέντρα να δυσανασχετήσουν. Ένα μικρό έλατο, που τα είχε όλα τέλεια, από το βαθύ πράσινο χρώμα του μέχρι τη λεπτή κλίση των κλώνων του, ανατρίχιασε στο ουρλιαχτό των σκύλων και τα χαμηλά κλαδιά του άρχισαν να ακουμπούν βαθιά στο χώμα την κρίσιμη στιγμή που τα κυνηγόσκυλα έφτασαν, το κουνελάκι βρήκε καταφύγιο ανάμεσα στα κλαδιά του. Πρωί πρωί ξεμύτισε για τη φωλιά του. το μικρό έλατο δεν μπόρεσε πια να ανορθώσει τους κλώνους του. δεν πειράζει όμως. Ίσως αυτή η μικρή ατέλεια δεν θα γινόταν αντιληπτή. Τότε μια φοβερή καταιγίδα ξέσπασε και σάρωσε την περιοχή. Οι χωρικοί έκλεισαν ερμητικά τα παράθυρά τους, τα πουλιά και τα ζώα φώλιασαν στις κρυψώνες τους. Ένα μικρό σπουργίτι, παρασυρμένο απ’ το βοριά, απεγνωσμένα γύρευε καταφύγιο-προστασία στα αειθαλή. Καθένα μάζευε τα κλαδιά του. Επιτέλους εξαντλημένο έπεσε πάνω στο μικρό έλατο. Αυτό είχε δυσκολία να βάλει σε τάξη τους κλώνους του. Για πάντα θα άφηναν ένα κενό. Ο χειμώνας δυνάμωνε και έφερε μια κακοκαιρία, που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ πριν στα βουνά. Ένα ελαφάκι χαμένο από τη μάνα, κούρνιασε και αυτό μέσα στα δέντρα, ζητώντας προστασία από το φοβερό άνεμο. Τα δέντρα όμως ανοίγουν τα κλαδιά τους στον άνεμο, να γλυτώσουν το επικίνδυνο λύγισμα. Πάλι το μικρό ελατάκι λυπήθηκε το ελαφάκι, έκλεισε τους κλώνους του και σχημάτισε έναν παχύ τοίχο, που μέσα του κούρνιασε το ελαφάκι με σιγουριά. Αλλοίμονο όμως. Όταν ο άνεμος κόπασε το μικρό έλατο είχε για πάντα χάσει το τέλειο σχήμα του. Ένα δάκρυ από ρετσίνι κύλησε απ’ την κορφή ενός κλώνου. Τώρα δεν υπήρχε πια καμιά ελπίδα να δακρύσει. Βυθισμένο στην απελπισία του δεν είδε την καλή βασίλισσα που μπήκε στο δάσος πάνω στο έλκηθρό της να διαλέξει το τελειότερο δέντρο. Μόλις εκείνη αντίκρισε το έλατο, έγινε έξαλλη από θυμό. Ένα έλατο με ΄΄ τέτοια ελαττώματα ΄΄ πως ήταν δυνατόν να βρίσκεται μέσα στο βασιλικό δάσος; Ήταν έτοιμη να διατάξει να το κόψουν και να το πετάξουν. Για μια στιγμή σταμάτησε, γύρισε πίσω και σκεπτική το ξανακοίταξε. Καθώς το πρόσεξε, παρατήρησε τα ίχνη των μικρών ζώων που είχαν βρει καταφύγιο κάτω απ’ αυτό. Είδε τη φωλιά που ένα πουλάκι είχε κάνει. Παρατήρησε τη μικρή κουφάλα στην πλευρά του ανεμοδαρμένου κορμού του και τότε ξαφνικά κατανόηση πλημμύρισε την καρδιά της.
Αυτό, είπε δείχνοντας το. Προς μεγάλη έκπληξη όλου του δάσους το μικρό έλατο μεταφέρθηκε στο παλάτι. Όλοι ήταν το τελειότερο Χριστουγεννιάτικο δέντρο που είχαν ποτέ. Γιατί κοιτάζοντας τα ροζιασμένα, ταλαιπωρημένα κλαδιά του πολλοί από αυτούς είδαν τα γερά, γεμάτα σιγουριά χέρια του πατέρα τους, άλλοι τη γεμάτη ζεστασιά αγκαλιά της μάνας τους, μερικοί άλλοι, όπως η βασίλισσα, είδαν την αγάπη του Χριστού, που με τη γέννησή Του σκέπασε τη γη. Αν λοιπόν σήμερα περπατήσετε σ’ ένα δάσος με αειθαλή θα βρείτε μαζί με τα κουνελάκια, τα σκιουράκια, τα πουλιά και όλα τα άλλα ζωντανά, τους γερμένους κλώνους που δίνουν προστασία και καταφύγιο, τις κουφάλες που μέσα τους κάνουν τις φωλιές τους τα πουλιά, μέρη ανάπαυσης κάτω από το φύλλωμα τους, όταν παγεροί άνεμοι λυσσομανούν. Γιατί, όπως συμβαίνει και σε πολλούς από μας, τα δέντρα έχουν μάθει, ότι τα σημάδια, οι ουλές που για χάρη των άλλων απέκτησαν, τα έκαναν ακόμη πιο όμορφα στα μάτια του Θεού.
ΠΗΓΗ ΦΑΡΣΑΛΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ

από Admin Τετ Δεκ 17, 2008 11:23 am

Συγκινητικο κι αληθινο ...
Το κακο ειναι ειναι οτι τελικα το κοψανε και το χρησιμοποιησαν ως στολιδι ...αλλα ας ειναι ..η ουσια ειναι αλλου !Οχι μονο αυτες τις μερες να χαριζουμε απλοχερα στο διπλανο μας αλλα ολες τις μερες της ζωης μας ! Οποτε ,οπως κι οπου μπορουμε !!! Like a Star @ heaven

από Ρένα Δούκα Κυρ Δεκ 21, 2008 12:19 pm

και συτό δυστυχώς δεν γίνεται πάντα .... ούτε κάν στις γιορτές ....

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ

Απ: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ

Απ: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ